هارد فورک و سافت فورک
هر نرم افزار نیاز به بروزرسانی مداوم داره تا اشکالات رو رفع کنه و بهتر اجرا بشه. توی دنیای ارزهای دیجیتال به این بروز رسانی ها میگن فورک.
از اونجایی که رمز ارز ها یه شبکه ی غیر متمرکزن، تمام اعضای شبکه (یا نود ها) باید قوانین یکسانی رو اجرا کنن تا به خوبی بتونن با هم کار کنن. این قانون ها میشه، پروتکل. قوانین معمولِ پروتکل شامل اندازه بلاک روی بلاک چین، پاداشی که ماینر برای هر بلاک جدید میگیره، و خیلی چیزای دیگه میشه.
دو مدل فورک توی کریپتو وجود داره:
- سافت فورک
- هارد فورک
هر دو فورک، طرز کار پروتکل کریپتوکارنسی رو عوض میکنن.
سافت فورک
سافت فورک پروتکل رمز ارز رو جوری تغییر میده که سازگار با نسخه قبلی باشه. یعنی نود هایی که بروزرسانی نکردن هم همچنان میتونن تراکنش ها رو پردازش کنن و بلاک های جدید به بلاک چین اضافه کنن، تا اونجا که قوانین جدید پروتکل رو زیر پا نذارن.
یه سافت فورک رو تصور کنین که یه قانون جدید میذاره برای این که حجم بلاک رو از 3 مگابایت به 2 مگابایت کاهش بده. نود های قدیمی میتونن همچنان تراکنش ها رو پردازش کنن و بلاک جدید اضافه کنن که 2 مگابایت یا کمتر باشه. ولی اگه یه نود قدیمی تلاش کنه تا یه بلاک بزرگتر از 2 مگابایت رو به شبکه بفرسته، نود های جدید جلوش رو میگیرن چون قانون جدید رو رعایت نکرده. این کار به نود های قدیمی انگیزه میده تا خودشون رو به روز کنن چون به اندازه آپدیت شده ها کارایی ندارن.
هارد فورک
هارد فورک یه تغییر ساختاری رمز ارزه که ناسازگار با ورژن قبلیه یعنی نود هایی که بروز نیستن، نمیتونن تراکنش ها رو پردازش کنن و بلاک جدیدی تولید کنن.
هارد فورک ها برای تغییر و بهینه سازی یه پروتکل موجود یا حتی درست کردن یه پروتکل مستقل و بلاک چین جدید به کار میرن.
یه تغییر توی پروتکل رو تصور کنین که حجم بلاک رو از 2 مگابایت به 4 مگابایت افزایش میده. اگه یه نود آپدیت شده بخواد بلاکی به اندازه 3 مگابایت رو به بلاک چین اضافه کنه، نود های قدیمی این بلاک رو معتبر نمیبینن و ریجکتش میکنن.