هدف اصلی SegWit (مخفف Segregated Witness به معنی شاهد جدا شده) بهبود توان عملیاتی تراکنش‌ها در شبکه بلاک‌چین است. شایان ذکر است که اولین ارز دیجیتالی که لایه سگویت را پیاده‌سازی کرد بیت‌کوین نبود، بلکه لایت‌کوین بود.

در اصل، سگویت با تفکیک یک تراکنش به دو بخش، حجم تراکنش‌ها را در یک بلاک روی بلاک‌چین کاهش می‌دهد که این فرآیند به طور موثر میزان تراکنش‌هایی را که می‌توان در یک بلاک با همان اندازه جای داد، افزایش می‌دهد.

سگویت چگونه کار می‌کند؟

بخش اول هر تراکنشی شامل آدرس کیف پول فرستنده و گیرنده و بخش دوم حاوی "داده‌های شاهد" است. سگویت "داده‌های شاهد" را که شامل امضای تراکنش هستند، از بلاک اصلی حذف می‌کند که این باعث می‌شود اندازه تراکنش به میزان قابل توجهی کاهش یابد. در نتیجه این فرآیند، تراکنش‌ها به فضای کمتری نیاز پیدا کرده و تعداد بیشتری از آن‌ها در هر بلاک جای می‌گیرند که این باعث می‌شود ظرفیت شبکه بیت‌کوین تا حد زیادی افزایش یابد.

علاوه بر این، سگویت رفع نقصی را در پروتکل بیت‌کوین ارائه کرد که به کاربران اجازه می‌داد هش تراکنش‌ها را تغییر دهند. تغییر تنها یک کاراکتر در یک امضای دیجیتال منجر به یک هش تراکنش کاملا متفاوت می‌شود. از آنجایی که امضا از داده‌های تراکنش به داده‌های سگویت منتقل می‌شود، دیگر امکان تغییر شناسه تراکنش وجود ندارد. در نتیجه، سگویت راه حلی است برای انعطاف‌پذیری یک تراکنش.

مزایا و معایب سگویت

سگویت نیز به مانند هر فناوری دیگری در حوزه بلاک‌چین مزایا و معایب خود را دارد که در اینجا به آن اشاره می‌کنیم.

مزایا

• مشکل انعطاف‌پذیری تراکنش‌ها را برطرف می‌کند.
• باعث کاهش کارمزد تراکنش‌ها می‌شود.
• حجم بلاک تراکنش را افزایش می‌دهد.
• اندازه تراکنش‌ها را کاهش می‌دهد.
• با افزایش تعداد تراکنش‌ها در هر بلاک، درآمد ماینرهای بیت‌کوین را افزایش می‌دهد.
• سرعت تراکنش‌ها را افزایش می‌دهد و تأیید تراکنش‌ها در زمان کمتری انجام می‌شود.

معایب

• سگویت باعث استفاده بیشتر از تراکنش‌ها می‌شود که در نتیجه ظرفیت تراکنش‌ها و پهنای باند و… افزایش پیدا می‌کند.
• ماینرها با وجود سگویت کارمزد کمتری برای هر تراکنش دریافت می‌کنند.
• پیاده کردن فناوری سگویت بسیار پیچیده است.
• نگهداری و تعمیر سگویت معمولا یکی از معایب آن محسوب می‌شود.