کریپتوکارنسی

امروزه کریپتوکارنسی ها تبدیل به یه پدیده ی جهانی شدن که اکثر مردم باهاش آشنان ولی کمتر کسی کامل این پدیده رو کامل فهمیده.
به سختی میشه یه بانک، شرکت حسابداری، شرکت برنامه نویسی و دولتی رو پیدا کرد که در مورد کریپتوکارنسی تحقیقات نکرده باشه.
بین تمام سرو صدای رسانه ای که در این مورد هست مردم معمولا نمیتونن متوجه اصول پایه کریپتوکارنسی بشن. پس بیاین داستان رو کلا مرور کنیم.
کریپتوکارنسی ها چی هستن؟ ساتوشی توی سال 2008 بیتکوین رو به صورت یه سیستم مالی الکترونیکیِ نظیر به نظیر یا peer to peer بوجود آورد.

ضرورت وجود سیستم نظیر به نظیر

برای این که بتونیم با پول دیجیتال کار کنیم نیاز به سیستم پرداخت الکترونیک، حساب کاربری، موجودی و تراکنش ها داریم.فهمیدنش آسونه. یکی از مشکلات بزرگی که هر سیستم پرداخت باید بتونه حل کنه جلوگیری از دوبار خرج کردنه. که نذاره یه کاربر از یه مقدار موجودی ثابت دوبار خرج کنه. معمولا اینکار به وسیله یه سرور متمرکز انجام میشه که اطلاعات تمام موجودی ها رو ذخیره و نگهداری میکنه. توی یه شبکه غیر متمرکز همچین سروری وجود نداره، پس لازمه تمام کاربر های شبکه این کار رو انجام بدن. هر کاربر باید لیست تمام تراکنش ها رو داشته باشه تا بتونه نظارت کنه تراکنش های بعدی مورد تاییده و از دوبار خرج کردن جلوگیری کنه.
ولی خب چطور این کاربر ها میتونن با توافق کامل این اطلاعات رو نظارت کنن؟
اگر کاربر های شبکه در مورد یه تراکنش جزئی به توافق نرسن همه چیز از هم میپاشه. اونا نیاز دارن که همیشه توافق داشته باشن، هیچ کس نمیدونست که چطور همچین چیزی ممکنه تا اینکه ساتوشی ثابت کرد که شدنیه.
کریپتوکارنسی ها بخش کلیدی راه حل هستن. اگه بخوایم واضحش کنیم به تراکنش ها توی شبکه نگاه میکنیم. تراکنش یه فایله که میگه باب x مقدار بیت کوین به آلیس میده و به صورت دیجیتالی توسط باب امضا میشه. وقتی امضا شد  تراکنش به شبکه از طریق یه کاربر به کاربر دیگه ارسال میشه، این استاندارد تکنولوزی PtoP عه. چیز خاصی اینجا اتفاق نمی افته. بعد از یه زمان مشخص تراکنش تایید میشه و فقط ماینر ها میتونن تراکنش ها رو تایید کنن. این وظیفه اونا توی شبکه کریپتوکارنسیه. ماینر ها تراکنش رو دریافت میکنن و صحتش رو تایید میکنن و توی شبکه پخشش میکنن. بعد از این که یه تراکنش توسط ماینر تایید شد، هر کاربر موظفه که به پایگاه داده خودش این تراکنش رو اضافه کنه، و باید بخشی از بلاک چین بشه. برای این کار ماینر ها با کریپتوکارنسی پاداش دریافت میکنن برای مثال بیت کوین. هر کسی میتونه ماینر باشه، فقط باید از مقداری از قدرت کامپیوترش برای صلاحیت پیدا کردن توی این کار استفاده کنه.

پاداش ماینر ها

همه ماینر ها در حال رقابت برای حل کردن یه پازل رمزنگاری شده ان، بعد از پیدا کردن راه حل، ماینر میتونه تراکنش رو تایید کنه و به بلاک چین اضافه کنه. برای ایجاد انگیزه کارمزدی از شبکه به شکل کریپتوکارنسی دریافت میکنن. به این شکل یه شبکه از کاربر های مستقل به صورت اقتصادی انگیزه دارن که صحت تاریخچه تراکنش ها رو حفظ کنن.
این فقط کلیتش بود. کریپتوکارنسی ها یه راه حل برای مشکل پیچیده ی سیستم پرداخت های الکترونیکی هستن که ساتوشی حلش کرد. که چطور بین افراد مستقل و مستعد خلافکاری صداقت و توافق رو حفظ کنه.
برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد استخراج یا همون ماینینگ به ویدیوی 10 مفاهیم پایه مراجعه کنید.
کریپتوکارنسی ها یه پیشنهاد مالی و انگیزشی برای کساییه که بخوان شبکه رو امن نگه دارن.